Als veel gebruikte drinkwateruitrusting in huizen en kantoren, flessen laadwater dispensers hebben grote aandacht getrokken voor hun functies voor hete en koude watervoorziening. Onder hen is het handhaven van de stabiliteit van hete en koude watertemperaturen gerelateerd aan het gemak van drinkwater en gebruikerservaring. Om dit doel te bereiken, optimaliseren de fabrikanten van waterdispensers meestal de aspecten van structureel ontwerp-, verwarmings- en koeltechnologie, thermische isolatieprestaties en intelligente besturingssystemen.
In termen van verwarming gebruiken flessenlaadwaterdispensers meestal een combinatie van metalen verwarmingsbuizen en binnentanks. Wanneer koud water de verwarmingstank binnenkomt, wordt het waterlichaam verwarmd door een elektrisch verwarmingsapparaat en wordt het vermogen automatisch afgesneden wanneer de watertemperatuur de vooraf ingestelde temperatuur bereikt. Dit proces hangt af van de gevoelige feedback en het besturingsvermogen van de thermostaat. Als de feedback van de thermostaat niet tijdig is of de instellingafwijking te groot is, kan de watertemperatuur afwijken van de ideale waarde. Om deze afwijking te verminderen, zullen sommige waterdispensers een composiettemperatuurregelsysteem gebruiken, waarbij de mechanische temperatuurregeling wordt gecombineerd met elektronische temperatuurregeling, om het vermogen in de tijd tijdens het verwarmingsproces aan te passen en de temperatuurnauwkeurigheid van het verwarmingsproces te verbeteren.
In termen van koeling zijn er twee gemeenschappelijke methoden voor het laden van flessenwaterdispensers: compressor koeling en elektronische koeling. Compressor koeling gebruikt het koelmiddel om warmte in de pijpleiding te circuleren om watertankkoeling te bereiken. Deze methode heeft een hoge koelefficiëntie en is geschikt voor plaatsen met een grote vraag naar koud water. Elektronische koeling is meestal geschikt voor kleinere apparaten, en de temperatuurstabiliteit hangt voornamelijk af van de samenwerking van halfgeleidercomponenten en warmtedissipatiesystemen. Welke methode ook wordt gebruikt, om de koude watertemperatuur stabiel te houden, moet de waterdispenser een temperatuursensor hebben en de temperatuurveranderingen in de watertank in realtime bewaken en de temperatuur binnen een ingesteld bereik houden door automatische aanpassing van het schakelcircuit.
Het ontwerp van de isolatiestructuur speelt ook een belangrijke rol in de stabiliteit van de temperatuur van warm en koud water. De watertank van de waterdispenser wordt meestal gewikkeld met een isolatielaag om de invloed van de externe temperatuur te isoleren. Het materiaal van deze isolatielaag is in het algemeen polyurethaanschuim of andere isolatiematerialen, en de dikte en dichtheid ervan bepalen de efficiëntie van de warmtegeleiding. Een goede isolatiestructuur kan de isolatietijd van heet water verlengen, het energieverbruik veroorzaakt door herhaalde verwarming verminderen en het koude water bij een lagere temperatuur houden om de stijging van de koude watertemperatuur te voorkomen als gevolg van de toename van de omgevingstemperatuur.
Het intelligente besturingssysteem van de waterdispenser speelt ook een steeds belangrijkere rol bij het handhaven van temperatuurstabiliteit. Sommige producten zijn uitgerust met microprocessorchips, die de verwarmings- of koeltijd kunnen aanpassen volgens realtime temperatuurveranderingen om overmatige fluctuaties in de watertemperatuur te voorkomen. Meer geavanceerde systemen hebben ook een timer -schakelfunctie, die de temperatuur van tevoren kan aanpassen volgens gebruiksgewoonten om een balans te bereiken tussen energiebesparing en stabiliteit.
Tijdens langdurig gebruik is het ook gerelateerd aan de veroudering van interne componenten of de waterdispenser een stabiele watertemperatuur kan behouden. Problemen zoals verminderde gevoeligheid van de thermostaat, het schalen van de verwarmingsbuis en slecht circuitcontact hebben bijvoorbeeld invloed op het verwarmings- of koeleffect. Regelmatig reinigen en testen van de apparatuur is ook een belangrijke maatregel om de temperatuurstabiliteit te garanderen.
