De film "Mermaid" heeft een gezegde: "Als je geen glas schoon water kunt drinken en geen frisse lucht kunt inademen, hoeveel geld je ook verdient, zul je sterven."
Ja, ooit schoon water, ooit de bron van leven, maar nu moeten we voorzichtig zijn.
Daarom hebben veel gezinnen zich geïnstalleerd waterzuiveraars om de veiligheid van drinkwater voor hun gezinnen te garanderen. Sommige mensen denken echter dat het kraanwater thuis gekwalificeerd is nadat het door het waterbedrijf is behandeld. Als de waterzuiveraar opnieuw wordt geïnstalleerd, is dat een soort herhaalde investering en onnodig verbruik.
Voor dit probleem zullen gebruikers die een waterzuiveraar hebben geïnstalleerd en het filterelement hebben vervangen, weten dat het originele, schone filterelement na een gebruiksperiode bedekt is met geel zand en andere verontreinigende stoffen. Als er geen waterzuiveraar is, worden deze zichtbare en onzichtbare schadelijke onzuiverheden het lichaam ingedronken.
Dus waar komen deze verontreinigende stoffen vandaan?
De eerste is het waterleidingennetwerk. Wanneer het kraanwater na het verlaten van de fabriek over een lange afstand in het waterleidingnetwerk wordt getransporteerd of bewaard, zullen er verschillende problemen optreden wanneer het de plaats van de gebruiker bereikt. Vooral bij de waterleidingen met een lange levensduur zullen na langdurig gebruik onvermijdelijk verouderings- en corrosieproblemen optreden. De problemen van gele waterkwaliteit, sediment en roest in veel gebieden zijn watervervuiling veroorzaakt door veroudering van waterleidingen.
De tweede is de vervuiling veroorzaakt door de secundaire watertoevoertoren en watertank. Als de watertank van sommige hoogbouwwijken lange tijd niet wordt schoongemaakt, zal deze veel verontreinigende onzuiverheden opslaan. Op de lange termijn zal accumulatie leiden tot ernstige vervuiling van kraanwater, en het kraanwater dat aan elk huishouden wordt geleverd kan niet voldoen aan de standaard van direct drinkwater.
Allereerst is de norm voor leidingwater zo ingesteld dat rekening wordt gehouden met de feitelijke waterkwaliteit van ons land. Het is de meest elementaire veiligheidslijn. Figuurlijk gesproken is de gekwalificeerde norm voor kraanwater gelijk aan 60 punten in het examen, wat slechts een passerende lijn is.
Ten tweede kunnen 106 indicatoren van leidingwater niet alle soorten schadelijke elementen voor het menselijk lichaam volledig uitputten, alleen veel voorkomende schadelijke stoffen. Zelfs als alle 106 indicatoren gekwalificeerd zijn, is er dus geen garantie dat er meer dan 106 indicatoren voor schadelijke stoffen zijn.
Ten derde is de veiligheidsnorm voor kraanwater gebaseerd op statistische gegevens, wat een fundamentele veiligheidsgarantie vormt. In het echte leven is, vanwege individuele fysieke verschillen, de tolerantie van iedereen voor schadelijke stoffen anders. Voor degenen wier tolerantie lager is dan het gemiddelde niveau, kan de veilige inhoud voor de overgrote meerderheid van de mensen gevaarlijk of zelfs dodelijk voor hen zijn.
Ten vierde wordt de rol van sommige schadelijke stoffen, zoals zware metalen, geleidelijk groter. Zelfs als de veilige dosis schadelijke stoffen, die zich tot een bepaalde hoeveelheid in het lichaam ophoopt, ook ziekten zal veroorzaken.
Ten vijfde zit er altijd restchloor in kraanwater, omdat chloor opzettelijk aan het leidingwaterproces wordt toegevoegd, en restchloor schadelijk is voor de menselijke gezondheid. Als je dus 100 punten water van hoge kwaliteit wilt drinken, is kraanwater uiteraard niet de beste keuze en moet het verder gezuiverd worden
Het lijkt erop dat zelfs gekwalificeerd leidingwater gezuiverd moet worden.
